Bu qədər sevildiyini bilmirmiş
İyulun 10-da Prezident İlham Əliyev Xalq artisti, tanınmış rejissor
Mərahim Fərzəlibəyovun "Şöhrət” ordeni ilə təltif edilməsi haqqında sərəncam
imzaladı.Rejissor Mərahim Fərzəlibəyov "Şöhrət” ordeni aldıqdan sonra təəssüratlarını
bizimlə bölüşdü. Azərbaycan teatr sənətinin inkişafında xidmətlərinə görə
təltif edilən xalq artistinin
sevincinin həddi-hüdudu yox idi. Bildirdi ki, diqqət mərkəzində olduğunu bilmək
hər bir rejissora stimul verir.
- Mərahim
müəllim, sizi "Şöhrət” ordeni ilə təltif
olunmanız münasibəti ilə təbrik edirik. İstərdik təəssüratlarınızı
bölüşəsiniz.
- Çox gözəl hisslərdir. Mənə bu mükafatı layiq gördüyü üçün cənab
prezidentimiz İlham Əliyevə təşəkkürümü bildirirəm. Bu mükafatı mənə təqdim etməklə, çalışdığım bu
50 ildəki əziyyətimi qiymətləndirdi, yaradıcılığıma dəyər verdiyini bir daha
təsdiqlədi. İnsan, əziyyətinin qiymətləndirildiyini gördükdə sevinc hissi
keçirir. Mən də bu gün o hissi yaşayıram. Bu günə qədər çalışdığım hər bir
layihədə dövlətimizin maraqlarını üstün tutmuşam. Prezidentimizin yürütdüyü
ideyaları bədii şəkildə səhnədə tamaşaçılara çatdırmağa çalışmışam və bundan
sonra vətənimə bu yolla xidmət etməyə davam edəcəyəm.
- "Şöhrət”
ordeni ilə təltif olunacağınızı gözləyirdiniz?
- Açığı, gözləmirdim. Çünki mükafat almamışdan öncə mədəniyyət nazirimiz
Əbülfəs Qarayev məktubla məni təbrik edib, göstərdiyim xidməti yüksək qiymətləndirmişdi.
Əslində elə o məktubun özü mənim əməyimə verilən dəyər idi. O məktubdan sonra
heç bir mükafat gözləmirdim. Güman
etmirdim ki, o təbrikdən böyük bir mükafata layiq görülərəm. Bu, mənə ikiqat
bir bayram oldu. Mükafat aldıqdan sonra çoxsaylı təbriklər gəldi. Açığı,
bilmirdim ki, məni bu qədər sevən insanlar varmış. Ən çox da məni sevindirən
tamaşaçılardan aldığım təbrik zəngləri oldu. Xəbəri eşidən dostlarımla bərabər,
tanımadığım insanlar da zəng edib mənə ürək sözlərini deyir, təbrik edirdilər. Mükafat
alandan sonra belə "təbrik atəşi”nə tutulacağımı da gözləmirdim. Bu qədər sevildiyimi
bilmirdim. Məni təbrik edən, uğuruma sevinən hər kəsə böyük minnətdarlığımı
bildirirəm. Sənətimə verilən bu mükafatı mənimlə birlikdə bölüşdülər, sevincimə
daha böyük sevinc qatdılar.
- Bu mükafat sizin üzərinizə hansı məsuliyyəti
qoydu?
- 70 yaşım var və ömrümün bu
çağında elə tamaşalar səhnələşdirməliyəm ki, qazandığım o rəğbəti qoruyub
saxlaya bilim. Ölkəmin, vətənimin
maraqlarına qulluq etməyə davam edim və daha yaradıcı, yenilikçi ideyalarla
tamaşaçılarımı sevindirim. Belə ki, hazırladığım tamaşalarla səhnədə gözəl və
müsbət ideyaları tamaşaçılarıma çatdırım. Hansı ki, o ideyalar insanı yaşamağa,
yaratmağa səsləyir.
- Mərahim Fərzəlibəyovun xalqın
sevgisini qazanmaq üçün keçən yolu haradan başlayır?
- Xalqın sevgisini qazanmaqdan ötrü gərək xalqın istəyini, sənətə
olan məhəbbətini duyasan. Cəmiyyətin bu gün biz rejissorlardan nə istədiyini
bilmək zəruri tələbdir. Əgər insanlar istədiyi fikirləri mənim tamaşalarımda
tapırsa, bunun özü mənim üçün böyük xoşbəxtlikdir. Mən bir günün içində Mərahim
Fərəzlibəyov olmamışam. İllərdir müxtəlif ideyalar zəminindən formalaşmış tamaşalar
hazırlamaqla tamaşaçıların rəğbətini qazanmışam. Çalışmışam ki, tamaşaçılar hazırladığım tamaşalara baxanda
ordan hansısa ideya götürsünlər.
Ali təhsil almaq üçün Leninqrada
getmişəm. Orada Dövlət Teatr, Musiqi Kinematoqrafiya İnstitutunun
rejissorluq fakültəsinə daxil olmuşam. İxtisas müəllimim dünya şöhrətli
rejissor, SSRİ xalq artisti, professor Georgi Tovstonoqovdan beş il dərs
almışam. İnstitutda təhsilimi başa vurduqdan sonra Çeçenistan Muxtar Respublikasının paytaxtı
Qroznı şəhərindəki Mixail Lermontov adına Dövlət Rus Dram Teatrında çalışmışam.
Orada 1977-ci ildə Tennessi Uilyamsın
"Arzu tramvayı” dramına, Jan Batist Molyerin "Tartüf” komediyasına, Boris
Vasilyevin "Qış gecəsinin nağılı” pyesinə, Alla Sokolovanın "Faryatevin
fantaziyası” psixoloji tragikomediyasına, Yevgeni Sefip və Nikolay Novitskinin
"Yegelyanın səadəti”, uşaqlar üçün Sergey Mixalkovun "Lovğa dovşan” nağılına
səhnə quruluşları vermişəm. Bunların hamısı tarixdir.Və nəhayət Azərbaycana geri
döndükdən sonra Sumqayıt Teatrına dəvət aldım. Sumqayıta o zamanlar "poladəridənlər
şəhəri” deyirdilər. O teatrda maraqlı
tamaşa hazırladım. Səhnələşdirdiyim ilk tamaşadan
sevildim. Bu tamaşa vasitəsi ilə ulu öndərin apardığı ideyaları göstərə bildim.
- 146 yaşlı teatra 46 ilinizi
veribsiniz. Geriyə baxanda peşmanlıq hissi keçirirsinizmi?
- Əsla peşman deyiləm. Azərbaycan
teatrında özünəməxsus dəsti-xəttim var. Özümün
açdığım bir cığır var ki, o cığırla da yola davam edirəm. Geriyə baxanda onları
daha da inamla inkişaf etdirdiyimin şahidi oluram. Mən incəsənətin ən çətin
növü olan və bütün mədəni sənətləri özündə birləşdirən teatrla məşğulam. Bütün
gözəl sənətləri vəhdət halında tamaşaçılara çatdırmaqdan böyük zövq alıram. Hazırladığım
tamaşanı təqdim edəndə və o tamaşa seviləndə, tamaşaçı alqışına boğulanda
sevincimin həddi olmur. O zaman hiss edirəm ki, hələ də bu sənətə lazımam. Bir
daha dünyaya gəlsəydim yenə də rejissor
olardım. Yenə də xalqın sevgisini qazanardım. Yaradıcılıq yolum da çox rəngarəng və keşməkeşli olub. Belə ki, bir
müddət Sumqayıt Dövlət Teatrında, Akademik Milli Dram Teatrında baş rejissor vəzifəsində çalışmışam. Hazırda
isə Bakı Bələdiyyə Teatrında
yaradıcılığımı davam etdirirəm. Bu gün geriyə baxanda həqiqi mənada fərəh
hissi keçirirəm. Azərbaycan teatr tarixinə nəzər salanda müəyyən
dəsti-xəttimin və imzamın olduğunu görürəm. Bundan böyük xoşbəxtçilik nə
ola bilər ki?
- Artıq bir teatr mövsümünü də geridə qoyduq. Cari
mövsümü sizin üçün uğurlu hesab etmək olarmı?
- Hazırda Bələdiyyət Teatrında
müqavilə ilə çalışıram. 2 il bundan qabaq Akademik Milli Dram Teatrında dramaturq Çingiz Ələsgərlinin, Məmməd Səid
Ordubadinin "Qılınc və qələm” romanının
motivləriəsasında yazdığı "Qətibə inanc” pyesinə quruluş verdim. O
tamaşa bu il çox baxımlı və aktual oldu. Böyük bir ədəbiyyatın teatra gəlməyi
uğur idi, yenilik idi. Bundan başqa Bakı Bələdiyyə Teatrında Cümhuriyyətin 100
illik yubileyi ilə bağlı"Şanlı Vətən” tamaşasına quruluş verdim. O da bir
yenilik idi. Bu tamaşa vasitəsi ilə
müstəqilliyə gedən uzun bir yolu tamaşaçılar görə bildi. Bu 2 il ərzində
müəyyən uğurları öz tərəfimdə hiss etdim. Əlbəttə ki, bu, azdır. İstəyərdim ki, cari ildə əldə etdiyim uğurlarım,
nailiyyətlərim daha çox olsun. Nəinki özümə, eyni istəyi həmkarlarım üçün də
arzu edirəm. Çünki onların uğuruna sevinən insanam.
- Yeni mövsümdə hansı tamaşalara quruluş
verəcəksiniz?
- İsa Hüseynovun "Məhşər” romanı əsasında Çingiz Ələsgərlinin qələmə
aldığı "Nəsimi” əsəri üzərində məşq edəcəyik. Azərbaycan
şairi İmadəddin Nəsiminin 650 illik yubileyinə həsr olunmuş bu tamaşa
oktyabrda tamaşaçılara təqdim olunacaq. Mənim üçünü o böyük bir romanı səhnədə
görməyin özü bir fəxrdir. İnanıram ki, bu tamaşa ilə yeni mövsümdə tamaşaçıları
yenə də sevindirə biləcəyəm.
Xəyalə Rəis
Bu yazı "İntellekt Araşdırmalar Mərkəzi” İctimai Birliyinin
Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Qeyri-Hökumət Təşkilatlarına
Dövlət Dəstəyi Şurasının maliyyə yardımı ilə həyata keçirdiyi "Teatr
mədəniyyətinin formalaşması istiqamətində TV və radio proqramların
hazırlanması” layihəsi çərçivəsində hazırlanıb