Qızlarının ilk kəlməsi “qol” olan cütlük - Ailə
Rüstəm Allahverdiyev: "İnsan necə bir xarakterə
sahib olduğunu əsəbi halda daha yaxşı göstərir”
Aysel Allahverdiyeva: "Rüstəmdə yersiz qadağaların,
qısqanclığın olmamağı, münasibətimizin davam etməsinə səbəb oldu”
Düşünürlər
ki, ailə quracağın insanı çətin məqamda daha yaxşı tanıya bilərsən. 5 il
danışıb bir-birilərini tanıdıqdan sonra evlənmək qərarına gəliblər. Amma iki
insanın bir-birini tanıyıb evlənməsi üçün zamanın elə də böyük önəm
daşımadığını deyirlər. "Ailə”
rubrikamızın budəfəki qonaqları "Neftçi” futbol klubunun mətbuat katibi Rüstəm Allahverdiyev və xanımı Aysel
Allahverdiyevadır.
Hər ikisi
Bakı Dövlət Universitetində təhsil alıb. Rüstəm əvvəlcə jurnalistika, daha
sonra isə hüquq fakültəsində oxuyub. Aysel isə həm bakalavr, həm magistr
təhsilini filologiya fakültəsində alıb. Daha sonra elə həmin universitetdə
akademik məsləhətçi kimi çalışıb. Hazırda isə analıq məzuniyyətindədir.
Tanışlıqları
da elə təhsil aldıqları universitetdə olub. Rüstəm deyir ki, ikinci təhsil
aldığı, yəni hüquq fakültəsində oxuduğu dönəmlərdə Aysel də universitetdə
işləyirmiş və ortaq dostları vasitəsilə tanış olublar: "Universitetdə bir
tanışım var idi, Aysellə birlikdə işləyirdi. Ayseli onun yanında görmüşdüm, bizi
də o, tanış etmişdi. Beləcə, ilk tanışlıqdan sonra yavaş-yavaş münasibət
yarandı, sosial şəbəkədə də danışmağa başladıq. Amma deyim ki, ilk vaxtlar bu,
sadəcə dostluq münasibəti idi. Sevgi barəsində danışıqlar olmurdu. Gündəlik
həyata dair söhbətlər edirdik. Amma deyəsən, söhbətlərimiz bir az uzun çəkib
(gülür). Çünki tanışlığımız 2012-ci ildə oldu, ailə qurmağımız isə 2017-ci ildə
baş tutdu. Tam 5 il danışaraq bir-birimizi tanımışıq. Yəni 5 ilin son 1 ilində
artıq ailə qurmaq, sevgi barəsində düşünmüşük. Əslində, daha tez də evlənə
bilərdik, çünki psixoloji olaraq özümü ailə həyatına hazır hiss edirdim. Lakin
həmin dövrdə işimlə əlaqəli bəzi problemlər yaşandığı üçün evliliyə cəhd
etmirdim. Ailəni necə saxlayacağımı, toyu necə edəcəyimi düşünürdüm. Çünki bizim
toyla bağlı bəzi adət-ənənələrimiz var ki, onları yerinə yetirmək üçün maddi
vəziyyətin yaxşı olmalıdır. Ona görə, bir az səbir etməli olduq”.
Zamanın bir önəmi yoxdur
5 il
danışıb bir-birilərini tanıyan cütlüyümüz düşünür ki, əslində, insanı tanımaq
üçün zaman elə də böyük önəm danışmır. Aysel deyir ki, əsas məsələ insanın
çətin vəziyyətində qarşı tərəfin necə reaksiya verməsidir: "Mənim üçün zamanın
önəmi yoxdur. Uzun müddətdir danışdığın, tanıdığını düşündüyün adamdan elə bir
hərəkət görərsən ki, səni məyus edər, ya da əksinə. İnsanı qısa müddətdə də
tanımaq olar. Xüsusən də, çətin məqamında daha yaxşı tanıyırsan, bilirsən bu
insanla ailə qurmaq olar, ya yox. Digər tərəfdən, birini tanımaq üçün el
arasında istifadə edilən deyim var: "ayağını tapdalamaq”. Yəni qarşı tərəfi
tanımaq üçün ayağını tapdalayıb necə reaksiya verəcəyini də görməlisən”.
"Ayağını
tapdalamaq” fikrində həyatı yoldaşı ilə razılaşan Rüstəm etiraf edir ki,
münasibətlərinin bəzi dönəmlərində özü bilərəkdən Ayseli əsəbiləşdirib reaksiyasını
bilmək istəyirmiş: "Hərdən elə məqamlar olurdu ki, Aysel "bax, məni niyə
durduğum yerə əsəbiləşdirirsən” deyirdi (gülür). İnsan necə bir xarakterə sahib olduğunu əsəbi halda daha
yaxşı göstərir. Ayselin, əsəbiləşəndə necə reaksiya verəcəyi mənə maraqlı idi.
O ki qaldı müddətə, bu, 5 gün də, 1 ay da, 1 il də ola bilər. Məsələn, bizdə 5
il çəkdi, amma ətrafımızda elə cütlüklər var ki, 1 ay ərzində tanış olub
evlənirlər. Yəni müddət elə də vacib deyil. Bir nüansı unutmamaq lazımdır ki,
insan sevgili olanda başqa, nişanlı olanda başqa, evli olanda tamam başqa cür
olur. Həyat yoldaşını evli olarkən daha yaxşı tanıyırsan”.
Maraqlıdır, cütlüyümüz bir-birinin axtardıqları insanlar
olduqlarını necə anladılar?
Aysel: İlk
olaraq azadlığa önəm verməsi xoşuma gəldi. Çünki elə bir yaşa gəlib çatmışdıq
ki, kiminsə mənə ora getmə, bura getmə deməyini qəbul etmərəm. Təbii ki, hər
şey çərçivəsində gözəldir, mən də nə olar, nə olmazı yaxşı bilirdim. Ona görə,
kiminsə mənə nələrisə qadağan etməsini sevmirdim. Rüstəmdə bu tip qadağaların,
yersiz qısqanclığın olmamağı, ilkin dövrdə münasibətimizin davam etməsinə səbəb
oldu.
Rüstəm: Qəbul
etməliyik ki, ideal insan yoxdur. Qarşı tərəfə nələrisə güzəştə getməlisən.
Amma qarşı tərəfdə axtardığımız vacib cəhətlər var ki, onları mütləq nəzərə
almaq lazımdır. Məsələn, insanın xoş günü də, pis günü də olur. Yanındakı insan
elə biri olmalıdır ki, hər bir dövrdə sənə dəstək olsun. Ümumiyyətlə, ailə
elədir ki, kişi ilə qadın daim bir-birinə dayaq olmalıdır. Məsələn, Ayseldə o
hissi duydum. "Simurq” klubunun dağıldığı bir dövrdə ciddi boşluğa düşdüm və
həmin boşluqda Ayseli tapdım. O dövrdə Aysel mənə çox dəstək oldu. Anladım ki,
bu xanımla ailə qurmaq olar.
- Bəzi cütlüklər evlilikdən sonra nələrinsə
dəyişdiyini qeyd edirlər. Evlilikdən sonrakı dönəminizdə müsbət və ya mənfi
istiqamətdə nələr dəyişdi?
Aysel: Əslində,
elə də ciddi dəyişiklik olmadı. Yəni nişanlılıq, əvvəlki tanışlıq dövrümüzdən
fərqli Rüstəmlə qarşılaşmadım. Əksinə, daha çox ailəcanlı olduğunun fərqinə
vardım. İşdən yorğun gəldiyi zamanlarda belə, ailəmizə vaxt ayırır. Xüsusilə,
uşaq gözlədiyimiz dönəmlərdə daha diqqətcil idi, işdən nə qədər yorğun gəlsə də,
yürüşə çıxırdıq. Heç vaxt demirdi ki, bu gün yorğunam.
Rüstəm: Təbii ki,
ailəli olduğumuz vaxtdan bir-birimizi daha yaxşı tanımağa başladıq. Amma deyim
ki, mən əvvəldən hər şeyi bilirdim. Məsələn, Ayselin yemək bişirməkdən, paltar
ütüləməkdən qorxduğunu hiss edirdim. Çünki elə bir ailədə böyümüşdü ki, ev
işlərindən tamam kənar idi. Yəni ailə qurarkən bu mövzularda müəyyən qədər
çətinliklər yaşayacağımızı nəzərə almışdım. Lakin bilirdim ki, zamanla
öyrənəcək. Əslində, evlilikdən sonra ciddi dəyişikliklərin olmamağı, bizim,
münasibət dövründə özümüzü olduğumuz kimi təqdim etməyimizdən irəli gəlir.
Təəssüf ki, bu cəhət hər kəsdə olmur. Bəzən insanlar özlərini olduğundan fərqli
təqdim edirlər və bu da bəzi ailələrdə növbəti mərhələdə problemlərin
yaşanması, hətta, boşama ilə də müşahidə edilir.
- Küsdüyünüz vaxtlar olub? Bu zaman barışmaq üçün
ilk addımı kim atıb?
Rüstəm: Təbii ki,
sözümüzün üst-üstə düşmədiyi, küsdüyümüz dönəmlər olur. Baş verən problemləri
müzakirə yolu ilə həll etməyə çalışırıq. Küsdüyümüz müddət isə bütün gün
olmayıb, təxmini bir neçə saat danışmamışıq. İlk addımı atmağa gəlincə isə
baxır, səhv kimdədir (gülür). Yəni bilməyərəkdən bir-birimizin xətrinə dəyən
sözlər deməyimiz, hərəkətlər etməyimiz normaldır. Axırıncı dəfə küsməyimiz isə
klubumuzun qalibiyyət dönəminə təsadüf etdi. Hər dəfə klubumuz qol vuranda,
oyunu udanda Aysel mənə təbrik yazır, "smayliklər” göndərirdi. Demək,
komandamız oyunu 6-0 udub, hamı yazır, zəng vurub təbrik edir, amma Ayseldən
səs-soraq yoxdur. Oyundan sonra dostlar dedi ki, bəs, gedək bunu qeyd edək. Nə
isə içimdən gəlmədi, dedim yox, mən evə getməliyəm. Gəldim evə, yeməyimi yedim,
çayımı içdim. Sakitcə oturub televizora baxırıq, amma içimdəki sual məni rahat
buraxmır. Axırı, soruşdum ki, sən niyə məni təbrik eləmirsən? Onda anladım ki,
küsüb məndən.
Aysel: Düz
deyir, hər qalibiyyətlərində mütləq təbrik yazırdım. Düşünün ki, həmin gün
hesab 6-0-dır və mən hər qolda reaksiya verməli idim, amma bu dəfə səssiz
qaldım, heç nə yazmadım. Çünki incimişdim. Lakin müzakirə etdikdən sonra məsələ
həll oldu.
- Həyat yoldaşınızı valideyn olaraq necə
qiymətləndirirsiniz?
Aysel: Çox yaxşı,
yəni düşünün ki, övladımızın ilk sözü "qol” oldu. Bizdə ancaq idman kanalına,
xüsusilə də futbola baxıldığına görə, uşaq "qol”dan başqa söz eşitmir, ona görə
də, ilk sözünün "qol” olması gözlənilən idi (gülür). Evimizdə professional
futbol topu var. Qız olmasına baxmayaraq futbol topu ilə daha çox oynayır.
Rüstəm evə girən kimi topu gətirib, "ata top, ata qol” deyir. Hələ tam danışa
bilməsə də, topu Rüstəmə atıb, müəyyən jestlərlə onunla oynamaq istədiyini
bildirir.
Rüstəm: Bu mövzuda
mənfi bir fikir səsləndirməyim Ayselə haqsızlıq olar. Uşağın bütün yükü onun
çiyinlərindədir. İşlə əlaqədar bəzən evə gec gəlirəm deyə, görüşmədiyimiz
zamanlar olur. Onda hiss edirəm ki, mənim üçün darıxır.
- Ailə qurmaq istəyən gənclərə məsləhətiniz
Aysel: Toy
günümüzün bir illiyində "facebook”da status yazmışdım ki, xanımlar, evlənin,
heç bir kişi cəzasız qalmamalıdır (gülür). Təbii ki, bunu zarafatla yazmışdım.
Əksinə, evlilik çox gözəldir. Qorxmaq, çəkinmək lazım deyil. Hər qarşına
çıxanla da ailə qurmaq düzgün deyil, sevdiyin, inanıb, güvəndiyin biri ilə ailə
qurmalısan. Yaş faktoru da müəyyən qədər rol oynayır. 25-26 yaşdan sonra
xasiyyət tam formalaşmış olur, həyatı tam dərk edə bilirsən. Xüsusilə də
təhsilin varsa, işləyib sosial həyatla tanış olubsansa, seçim etməkdə bir o
qədər də çətinlik çəkmirsən.
Rüstəm: Məsləhət
yox, sadəcə fikirlərimi bölüşə bilərəm. Yaxşı olar ki, kiminsə sözü ilə yox,
özlərini psixoloji olaraq hazır hiss edəndə evlənsinlər. Bəzən qıraqdan basqı
olur ki, yaşın keçir, gecikirsən, evlənməlisən və s. Bu sözlərə əhəmiyyət
verməsinlər. Özlərini evlənməyə məcbur hiss etməsinlər. Ailənin nə demək
olduğunu anladıqdan sonra evlənsinlər. Bir də, evlənən şəxs mütləq şəkildə
paylaşmağı bilməlidir. Müştərək həyata hazır olmalıdırlar. Həmçinin ideallıq
axtarışında olmasınlar, onsuz da tapa bilməyəcəklər. Misal üçün, həyat
yoldaşınızda olmağını istədiyiniz 10 xüsusiyyətdən 6-sını qarşı tərəfdə
tapıbsınızsa, evlənmək olar.
Günel
Azadə