Zülfiyyə Qurbanova: “Anam mənim üçün qəhrəman qadındır”
Səhnə onun tozunu udanlar üçün bir məbəddir. Doğma,
isti bir ocaqdır. O ocaq ki, onun tüstüsü sönmür. Bu tüstünü isə sönməyə
qoymayan sənət fədailəri, teatrların yaradıcı heyətidir. Onlar həyatının ən gözəl
illərini məhz bu sənətə qurban verirlər. Qazancları isə yalnız bir tamaşaçı
alqışı olur. Bu alqış, bu sevgi onlar üçün böyük bir dünyadır. Onlar bu dünyada
özlərini xoşbəxtlərin xoşbəxti hesab edirlər. Elə qonağımız Bakı Bələdiyyə
Teatrında biri-birindən maraqlı obrazlar yaradan tanınmış aktrisa Zülfiyyə
Qurbanova kimi. 10 ildir ki, Bələdiyyə Teatrında çalışan aktrisa ilə söhbətimiz
gözlədiyimizdən də maraqlı keçdi. Uşaq kimi saf və tez həyəcanlanan bir qızın
hekayəsini dinlədik. Qəlbinin istisi, hərarəti üzünə yansımışdı. Uşaqlığı,
şıltaqlığı, saflığı hər halından bəlli idi. Danışdıqca hiss edirdik ki, həyatda
ən çox anasına bağlıdır. Onun dünyasında anası ən dəyərli varlığıdır. Zülfiyyə
xanımla söhbətimiz elə dəhlizdə başladı. Gəlişindən xarici filmlərin baş qəhrəmanına
oxşatdım onu. Bunu dilə gətirdikdə isə əslində ona belə bir təklifin gədiyini bildirdi.
- Bir neçə il bundan qabaq Türkiyə şirkətlərinin
birindən belə bir təklif almışdım. Hətta bütün məsələləri müzakirə edib,
razılığa da gəlmişdik. Sonra iş rəsmiyyətə çevriləndə danışdığımızdan tamam
başqa bir şey göstərdilər. Belə başa düşdüm ki, onlar Azərbaycanlı aktrisalara
qarşı istifadəçilik edirlər. Əslində xaricdən gəldiyim üçün mənə daha çox
qonorar verilməli idilər. Qalmağım, yeməyim, digər xərclərim hamısı ödənməli
idi. Mən onların mətbuat işlərini də həll edəcəkdim. Qonorarım danışdığımızdan
qat-qat az olduğunu görəndə roldan imtina etdim.
- Başqası
olsaydı simasının tanınması üçün xarici
seriallara çəkilməyə razılıq verərdi.
- Onda teartda üç tamaşada baş rol oynayırdım. Nədənsə
risk eləmədim. Ancaq bu gün o təklifi qəbul etmədiyim üçün peşmançılıq hissi
keçirmirəm. Düşünürəm ki, bəlkə də getsəydim alınmazdı. Mən hər zaman içimdəki
səsə inanmışam. O səs məni heç zaman yanıltmayıb. Mənim 6-cı hissim çox
güclüdür. Əgər bir şeyi içdən istəmirəmsə o baş vermir. Qarşımdan qara pişiyin
keçməsi, tək səbrin gəlməsi kimi inanclara inanmıram. Mən ictimai nəqliyyatdan
çox istifadə edirəm. Bəzən tək səbir gətirəndə fikir verirəm ətrafda hamı mənə
baxır. İkinci dəfə onu yenidən gətirirəm. İnsana elə baxırlar ki, sanki "bir
işin arxasınca gedirdim, sən səbir gətirdin
deyə mənim işim alınmayacaq”.
Hər insanın
həyatında peşman olacağı məqamlar var. Mən ailəmə bağlı insanam. Anam mənim
üçün qəhrəman qadındır. Özümü anamın yanında xoşbəxt hiss edirəm. Ona aşırı dərəcədə
bağlıyam.
- Ananız
sizin aktrisa olmağınıza qarşı çıxıbmı?
- Anam özü də incəsənət adamıdır. 35 ildən çox
Sumqayıt Mədəniyyət evinin rəhbəri vəzifəsində çalışıb. O, mənim hər bir
uğuruma sevinir. Fransaya Kann festivalına gedəcəyimi anama deyəndə, onun
keçirdiyi hisslər nəyəsə desən dəyərdi.
- Yəqin ki,
ananızın həyata keçirmək istədiyi arzuları olub. Onları həyata keçirmək istəyiniz
varmı?
- Anam İncəsənət Universitetini bitirib. O, çox gözəl
qadındır. Düşünün ki, mən onun atılan dırnağı ola bilmərəm. Təbiiliyi, mərdliyi, gözəlliyi ilə insanı heyran edir. Kim istəmir
ki, qızını filmlərdə, seriallarda görsün? Anam çəkildiyim filmlərə, seriallara
baxır. Səmimi deyirəm ki, mənim çəkilmədiyim filmlərə baxmır (gülürük).
O, Ədil İsgəndərovun üç illik kursuna gedib. Müəyyən səbəblərdən teatrda qalmayıb.
Teatr mühiti onu sıxıb. Bilirsiniz ki,
teatrda çalışmaq asan deyil. Çox şükür ki, bizim Bələdiyyə teatrındakı mühit
çox yaxşıdır.
- Siz "Həyat
sən nə qəribəsən?” serialında mənfi qəhrəman olan Ağca rolu ilə bəzi
tamaşaçıların nifrətini qazanmışdınız. Ananızın bu rolla bağlı reaksiyası necə
oldu?
- Anam baxanda deyirdi ki, "Can bala serialda öz həyatının
tam əksini canlandırırsan”. Rolda olarkən belə ağlayanda normal həyatda
ağladığım kimi ağlayıram. Heç bir dərmandan və başqa vasitələrdən istifadə
etmirəm. Bu elə bir şeydir ki, onun qarşısını almaq mümkün deyil. Anam deyir
ki, bircə ağlamağın həqiqətdir. Açığı o mənim ağladığımı görəndə pis olurdu.
- Bələdiyyə
Teatrında hazırda vəziyyət necədir?
- Hər şey qaydasındadır. Tamaşalarımızı nümayiş
etdiririk, festivallara gedirik. Ötən mövsümün sonunda yazıçı Rəfail Oğuztürk Dağlının "Nargin faciəsi” əsəri əsasında
Tural Baxışın rejissorluğu ilə bir tamaşa hazırladıq. Əsər Azərbaycan-Türkiyə qardaşlığından bəhs edir. Türkiyəli qardaşlarımızın azərbaycanlılara dəstəyindən
söhbət gedir. Oynadığımız obrazlar tarixi qəhrəmanlardır. Hazırda köhnə
tamaşalarımızın bərpa məşqləri gedir.
- 10 ildir Bələdiyyə
teatrında çalışırsınız. Digər teatrlardan təkliflər almısınızmı?
- Çox olub. Müxtəlif teatrlardan təkliflər almışam.
Ancaq imtina etmişəm. Mənə öz teatrım, kollektivim əzizdir. Artıq kollektivə
öyrəşmişəm, biz burada bir ailəyik.
- Deyirlər
teatrın rəhbəri Amaliya Pənahova sərt və qəddar idarəçidir.
- Bilmirəm bu imici kim yaradıb? Ancaq məsələ heç də
belə deyil. Səmimi deyirəm ki, belə bir
şey yoxdur. Biz seriallara çəkiləndə o bizim adımıza çox sevinir. Hər bir
uğurumuzu alqışlayır. Xarici qonaqlarla görüşlərdə teatrın aktyorlarını təqdim
edərkən deyir ki, mənim aktyorlarım Azərbaycanda tanınmış, peşəkar
aktyordurlar. Azərbaycanın serial və filmlərində "at oynadan” simalardır. Siz Amaliya xanımla yol yoldaşı olsanız görərsiniz
ki, onun bizə münasibəti necədir. Qastrol səfərlərində bizimlə elə davranır ki,
sanki biz onun doğma övladıyıq. Bizi yedizdirir, sağlamlığımızın qayğısına
qalır. Daha nə etsin? Dünyanın bir çox ölkələrinə qastrol səfərlərinə getmişik.
Bizim üçün hər şeyin ən yaxşısını edir. Ən yaxşı otellərə, ən yaxşı kafelərə
aparır.
- Şəraitdən
söhbət düşmüşkən. Teatrınızın şəraiti necədir? Yenə əvvəlki kimidir?
- Kaş ki, bizim yeni binamız ola. Hazırda müxtəlif
məkanlarda məşq edirik. Ancaq məşqlərimiz dayanmır. Biz də istəyirik ki, şəraitli
binamız olsun. İnşallah bizim də qrim otağımız olar. Digər teatrlarda
tamaşalarımızın premyerası olanda baxıb deyirəm, gör necə gözəl qrim otaqları
var. Bilirsiniz ki, bizim əvvəllər çox yaxşı şəraitimiz olub. Ümidlərimiz
böyükdür.
- Sosial şəbəkənizi
yaxından izləyirəm. Orada sizə qəribə suallar ünvanlanır. "Bu sizsiniz?”, "Şəkildəki
qıza bənzəyirsinizmi?” Onlara hansı cavabları verirsiniz?
- Elə suallar çox verilir. Hərdən mənə yazırlar ki,
"siz həyatda da oynadığınız obrazlar kimisiniz?”. Ondan əvvəl "Son hədd”
filmində də mənfi obraz canlandırırdım.
Əvvəllər bu tip mesajlara cavab verirdim, sonra bunun faydasız olduğunu görüb cavab yazmıram.
- Rejissorlar
sizə nə üçün mənfi obraz verirlər?
- Bunun səbəbini bilmirəm. Rejissorlar bilirsə mənə
də desinlər (gülürük).
- Necə bir
qadını canlandırmaq istəyərdiniz?
- Seriallarda polis qadını oynamaq istəyərəm. Çünki
onlar zəhmli və başqa xarakterli olurlar. Bir də təkbaşına uşaq saxlayan,
acınacaqlı həyatı olan, məşəqqətli ömür sürən, eyni zamanda kövrək, öz ayağı
üstə dura bilən qadını canlandırmaq istəyərəm. Mütəmadilik, eynilik insanı
sıxır. Çalışırsan ki, yaratdığın obrazı digərinə bənzətməyəsən. Mən bilirəm ki,
polis qadın obrazı mənə yaraşar. Çünki özümün də o tərəflərimi bilirəm.
Uşaqları üçün hər şeyi edən bir insan da canlandırmağı məmnuniyyətlə istəyərəm.
Hər insan özünü daha yaxşı tanıyır, hansı tərəfinin yaxşı inkişaf etdiyini də
bilir. Təsəvvür edin ki, iki ildir ki,
eyni obrazları canlandırırsınız. Düzdür bu obraz insanın özünə təsir etmir,
ancaq həyatına sirayət edir. Bir dəfə canlandırdığım obrazı mənə desələr ki,
yenidən oyna oynaya bilmərəm. Mən hafizəmi təmizləyirəm. Çəkildiyim obrazlara
yenidən baxmıram. Həmin ərəfədə bir dəfə baxaram, növbəti dəfə baxmaram.
- Hazırda hər
hansı film və ya serial təklifi varmı?
- Hazırda məşhur rejissor Elmar İmanovun filminə çəkilmişəm.
Filmdə Azərbaycan kino tarixində sözünü demiş sənətkarlarla tərəf müqabiliyəm.
Filmin təşkilatçıları almanlardır. Film hələ ki, montaj prosesindədir. Orada
müsbət obraz canlandırıram. Hələ ki, serial təkliflərini dəyərləndirmək
rejimindəyəm. Ürəyimcə olan bir rol olarsa razılıq verərəm.
- Bildiyimiz
qədəri ilə bu sizin Elmar İmanovla ilk
işiniz deyil?
- Bu bizim üçüncü işimizdir. Mən onun iş prinsipini
çox bəyənirəm. Elmar aktyora aşırı sərbəstlik verir. Hesab edirəm ki, rejissor
aktrisa tərəfdən o zaman udur ki, aktrisaya sərbəstlik verir. Aktrisa həmin
situasiyada sərbəst davranır, hər zaman təbiiliyini saxlayır.
- Bəs teatrda
improvizələr edirsinizmi?
- Əlbəttə. Teatr elədir ki, yüngül improvizə
qaçılmazdır. İnsanıq, robot deyilik ki. İlk premyerada aktrisa improvizədən çəkinir,
istəyir təmiz və gözəl oynasın. Tamaşanı mütəmadi oynayandan sonra tamaşa bişir
və özününküləşir. Ondan sonra improvizə edirsən.
- İndiyə qədər
aktrisa olmağın peşmançılığını çəkmisinizmi?
- Hər insanın həyatında ani peşmançılıqlar olur. Hərdən
düşünürsən ki, bəlkə aktrisa olmasaydım həyatda bu qədər çətinliyim olmazdı.
Ancaq tamaşaçı alqışı hər şeyi unutdurur. Mən ictimai nəqliyyatdan çox istifadə
edirəm. İnsanların mənə qarşı münasibətini görəndə çox sevinirəm. İnsan düşünür
ki, buna görə müəyyən şeylərdən keçməyə dəyərdi.
- Bir də səhnə
tozu deyilən bir şey var.
- Elədi. Tamaşanı oynayandan sonra düşünürsən ki,
görəsən ikinci tamaşanı nə vaxt oynayacağam.
Xəyalə Rəis