Böyük planları olan gənc direktor - Uğur hekayəsi
Şəhərdə böyüyüb, ancaq kəndə həmişə
marağı olub. Bu maraq onun gələcəkdə çalışmaq üçün seçdiyi peşədə də özünü göstərib.
Belə ki o balakavr təhsilini coğrafiya üzrə alsa da, magistrda kənd təsərrüfatını
seçir. Qısa zamanda bu sektorda uğur qazanır. Müsahibimiz bu günlərdə Şamaxı Dövlət Aqrar İnkişaf Mərkəzinə (Şamaxı DAİM) direktor təyin
olunan gənc Etibar Muradlıdır.
-
Etibar bəy, bakalavr təhsilinizi Bakı Dövlət Universitetində coğrafiya üzrə
almısınız. İlk olaraq coğrafiyanı seçməyinizin səbəblərindən danışaq.
- Məktəb vaxtı coğrafiyanı yaxşı
oxuyurdum, həmin fənn üzrə olimpiadalara qatılırdım. Bakı şəhəri üzrə
bir-ikinci yerləri tuturdum. Ən yaxşı bildiyim sahə olduğu üçün ali təhsil
seçimi zamanı da bu istiqamətə yönəldim. Coğrafiya üzrə təhsil aldım, 3-cü
kursda isə, iqtisadi-sosial coğrafiya üzrə ixtisaslaşmanı seçdim.
-
Tələbə vaxtı "İçərişəhər”
kitab evini yaratmısınız. Bu, neçənci kursda oldu?
- O işi quranda 2-ci kursda
oxuyurdum.
- Bu işi qurmaq müəyyən
qədər maliyyə tələb edir. Maraqlıdır. Tələbə vaxtı əlinizdə o məbləğ var idi?
-
Kitab evi açmaq məqsədilə müəyyən qədər maliyyə vəsaiti yığmışdım və onunla işə
başladım, davamı da gəldi.
- Pulu necə yığmışdınız? İşləyirdiniz?
-
Ümumilikdə, 8-ci sinifdən sonra işləməyə başlamışam,
müxtəlif yerlərdə çalışmışam. Həmin yaş qrupunda gənclərin pul qazanmaq üçün
gördüyü işlərdə çalışırdım. Ordan qazandığım pulları bir gün kitab mağazası
açmaq məqsədilə yığırdım. Kitab mağazası açmaq istəməyimin bir səbəbi də evdə hər
yeri mənim kitablarımın zəbt etməsi idi, evdəkilər buna görə çox şikayət
edirdilər. Elə ilk olaraq öz kitablarımı satmaqla başladım. Sonra da nəşriyyatlardan
alıb satdım. Beləcə, o işi qurduq. İnsanları cəlb edə bildik. Orda yaranmış
mühitə görə də, gələn çox olurdu.
-
Həmin kitab evi bu gün də fəaliyyət göstərir. Bu qədər həvəslə qurduğunuz işi
niyə satdınız?
- Mən 2 ildən bir az çox müddət
oranı işlətdim. 2015-ci ildə universiteti bitirirdim və magistr təhsili üçün
xarici ölkəyə getməyi planlayırdım. Bunun üçün də mənə müəyyən qədər pul lazım
idi. Ona görə, biznesi elə kitab evinin daimi müştərisi olan, sonradan dostuma
çevrilən şəxsə satdım. Həmin pulla ilkin xərclərimi ödəyib Çexiyaya oxumağa
getdim. IELTS imtahanı, sənəd tərcümə təsdiqi, banka qoyulan pul və s. hamısını
həmin satışdan əldə etdiyim vəsait hesabına edə bildim.
-
Bakalavr təhsilini coğrafiya üzrə alsanız da, magistrda kənd təsərrüfatına yönəlmisiniz.
Bu qərarı verməyinin səbəbi nə oldu?
- Mən Bakı şəhərində böyümüşəm, amma əslən Şamaxı rayonundanam. Yay
tətilində həmişə Şamaxıya gedirdik. Kəndə sevinə-sevinə gedirdim, çünki kənd həyatı
mənim üçün maraqlı idi. Bakalavr təhsilində ixtisaslaşma zamanı iqtisadi-sosial
coğrafiyanı seçməyimin səbəbi də kənd təsərrüfatı ilə bağlı mövzuları daha
yaxından öyrənmək istəyim idi. Elə oldu ki, universitet illərində qidaların mənşəyi
ilə daha çox maraqlanmağa başladım. Qida zəncirinin tam dövrünü araşdırmağa
yaranan həvəs məni magistr təhsilində də bu istiqamətdə yönəltdi.
-
Hiss olunur ki, kənd həyatına xüsusi sevginiz var...
- Həmişə zarafatla deyirəm ki, uşaq
vaxtı mənə verilən "şəhər yaxşıdır, yoxsa kənd” sualının cəzasını çəkirəm
(Gülür). Mən həmişə kənddən qayıdanda, qonşularımız soruşurdu ki, "şəhər
yaxşıdır, ya kənd?". Kəndin yaxşı olduğunu deyəndə deyirdilər ki, "kənddə
nə var?”, şəhəri bəyəndiyimi bildirəndə deyirdilər ki, "şəhərdə nə var?”. Elə o
cavabın arasında qala-qala mən həm şəhəri, həm də kəndi seçib, kənd təsərrüfatı
üzrə oxudum. Şəhərdə mənim üçün kənd yaxşı idi, kənddə də şəhər. Hər ikisi mənə
doğmadır. Bəli, kənd təsərrüfatına, kənd həyatına bir sevgim olub. İmkan olan
kimi kəndə gedirdim, ağac əkirdim. Kirpi, tısbağa, balıq, pişik, it, hətta bir
müddət ilan da saxlamışam.
- Aqrar təhsil üçün niyə Çexiyanı seçdiniz?
- 4-cü kursda oxuyanda, magistr təhsili almaq fikrin varsa, artıq
hazırlaşmağa başlamalı, seçimini edib oxumaq istədiyin universitetlərə sorğu
göndərməlisən. Mənim də məqsədim kənd təsərrüfatı ilə bağlı ixtisasda təhsil
almaq olduğu üçün aqrar sahədə yaxşı təhsil verən universitetləri araşdırdım.
Almaniya və ya Çexiyada olan universitetlərə sorğu göndərdim. Ancaq Çexiya daha
çox ağlıma batmışdı. Həm də Almaniya alman dili tələb edirdi, bu da tam olaraq
mənə uyğun gəlmirdi. Çexiyanın
Mendel Universiteti bu sahədə ixtisaslaşmış universitetlərdən biri idi. Çexiyanın ikinci ən böyük şəhəri
Brnoda yerləşirdi. Tam olaraq tələbə şəhəri idi. Orda bir çox aqrar startaplar
yaranırdı və mənim onlarla tanış olmaq imkanım olurdu. Universitetdəki təhsillə
yanaşı, mən həmin müddətdə bir neçə ölkədə işlədim, təcrübə keçdim. Avropa
Birliyinin yaşama izni olandan sonra digər ölkələrə getmək asandır, bu imkandan
istifadə edib, bir çox ölkəyə getdim, onların kənd təsərrüfatları, iş mexanizmləri
ilə tanış oldum. Yunanıstan, İtaliya, Macarıstan və s. ölkələrə getmişdim. Bu təcrübə
universitetdəki kənd təsərrüfatı menecmentini daha dərindən öyrənməyə imkan
yaradırdı.
- Bakalavr təhsilini coğrafiya üzrə
oxuyan biri olaraq xarici universitetdə aqrar sahə üzrə magistr təhsili almaq çətin
deyildi?
-
Düzü, ilk vaxtlar universitetin proqramı mənə bir az çətin gəlirdi. Azərbaycanda
universitetdə 4 ilə oxuduqlarım qədər məlumatı burda bir semestrdə öyrənməli
olurdum. O dərslər ilk vaxtlar ağır gəlirdi deyə, hər gün bənzər ixtisaslardakı
bakalavrların dərslərində də iştirak edirdim. Bu da rejimimi gərginləşdirirdi,
səhər 7-də evdən çıxırdım, axşam 11-12-də, elə olurdu gecə 1-2-də qayıdırdım.
Bu rejim mənim çəkimdə də öz təsirini göstərdi, Azərbaycana qayıdanda çəkim
getdiyimdən 11 kq az idi. Düzdür, fərqli ölkənin yeməklərinə öyrəşmək məsələsi
də var, amma dərslər elə idi ki, yemək-içməyə normal vaxt ayıra bilmirdim.
-
Dediniz ki, tələbə vaxtı bir neçə ölkədə işləmisiniz. Onlar yalnız təcrübə
xarakterli idi, yoxsa pul da qazanırdınız?
- WWOOF (Willing Workers on Organic
Farms) proqramı vasitəsilə biz orqanik təsərrüfatlarda olurduq, fermerlərin həyətində
işləyirdik. Qalmağa yer, bir də yemək verirdilər, biz də onların həyət-bacasında
işləyirdik. "Mənim üçün işlə, özün üçün öyrən” prinsipini əsas götürüb işləyirdim
(Gülür).
-
Tələbələrə çətin işlər gördürürdülər?
- Həmin proqramın standartları var
idi. Məsələn, gün ərzində 4 saatdan çox işləməməliydik. "Bu, sənin işindir, eləməlisən”
tipli yanaşıb, kobud davrananlar da olurdu. Qul əməyindən istifadə edirmiş kimi
yanaşanlarla bərabər, nə isə öyrənməyimiz üçün əlindən gələni edən fermerlər
daha çox idi. Faizlə müqayisə etsək, 90 faizi yaxşı münasibət göstərirdi, amma
insan beyni elədir ki, neqativlər daha çox yadında qalır (Gülür). İşlərin
ağırlıq dərəcəsi elə də çox olmurdu. Üzüm bağlarında budama işlərinə kömək etmək
və s. işləri görürdük. Bu işləri məcburiyyətdən etmirdim, həvəslə görürdüm.
-
Magistr təhsilini xaricdə alanların böyük qismi getdiyi ölkədə iş imkanı
olanda, qayıtmır. Sizin orda qalmaq fikriniz yox idi?
- Bir professorumuz məni orda
saxlamaq istəyirdi. Başqa bir professorumuz isə İsrailə dəvət etmişdi. Mən
gedim-getməyim dilemması qarşısında da qalmamışdım. Nə olur-olsun qayıdıb ölkəmizdə
çalışmağı qarşıma məqsəd qoymuşdum. Ona görə, 2017-ci ildə təhsilimi başa vurub
qayıtdım.
-
Bundan sonra iş məsələsini həll etmək lazım idi...
- Əslində, iş məsələm dönməmişdən həll
olmuşdu. Dostlarım Surxay Novruzov və Ramil Azməmmədovla bir yerdə 2016-cı ildə
"NPC Agro” konsaltinq və mühəndislik şirkətini qurduq. Üçümüzün də bu sahədə təhsili
var idi, dedik ki, biz də Azərbaycanda kənd təsərrüfatı üçün çalışan
insanlardan olaq. Ona görə, belə bir şirkəti təsis etdik. Burda əkin planından,
torpaq, su analizindən tutmuş, istixanaların, suvarma sistemlərinin qurulmasına
qədər bütün ağıla gələcək aqrar xidmətləri daxil etdik. Heyvandarlıq,
bitkiçiliklə bağlı bir çox istiqamətdə xidmətlərimiz var idi. İşimiz təkcə məsləhətlə
bitmirdi, əgər sifarişçi istəsəydi, o məsləhətlərin tətbiqi ilə bağlı köməklik
edə bilirdik. Hazırda həmin şirkəti Surxay Novruzov uğurla idarə edir.
-
Kənd təsərrüfatı biznes olaraq gəlirli sahədir?
- Kənd təsərrüfatında bir çox sahə
boş olduğuna görə, o boşluğu doldurmaq istəyənlər də çox olur. Amma yalnız peşəkar
yanaşma olduğunda uğur qazanmaq mümkündür. Əks halda effektli olmur, gəlir gətirmir.
"Mən də bacararam”, "Mən də edərəm, burda nə var ki” deyib, qeyri-peşəkar şəkildə
işə başlayan çox adam investisiyasını batırır. Peşəkar iş ortaya qoyanda gəliri
də olur.
-
Adətən, öz işini quranlar, "Öz işimin ağasıyam” deyib başqa yerdə işləməyə
maraq göstərmir. Bəs nazirliyə getməyinizin səbəbi nə oldu?
- Əslində, "NPC Agro”nu quranda, məqsəd
nə idisə, nazirliyə gedəndə də istəyim o idi. Mənim Azərbaycana qayıtmağımın səbəbi
ali təhsil aldığım sahədə ölkəmiz üçün faydalı olmaq idi. O səbəbdən, nəsə etmək
istəyirdim. İşi qurduğumuz dostlarla tez-tez kənd təsərrüfatında görülən işləri,
olan boşluqları, nələri daha yaxşı etmək mümkün olduğunu danışırdıq, müzakirələr
aparırdıq. Sonra dedik ki, daha yaxşısını
etmək olarsa, niyə bunu biz etməyək? Bu formada iş başladı və "NPC Agro”
yarandı. Sonra elə oldu ki, Kənd Təsərrüfatı Nazirliyindən təklif gəldi. Kənd təsərrüfatı
sahəsində etmək istədiklərim çox idi, qurduğumuz şirkətlə bu sahədə işlər
görürdük. Ancaq düşündüm ki, bu sahədə
dövlət səviyyəsində şirkət səviyyəsində edə biləcəyimizdən daha çox iş görmək
mümkündür. Nazirlikdəki təşəbbüskar yanaşma, fermerlərə yaxınlıq, ağıllı həllərin
- innovasiyaların tətbiqi prinsipləri məni cəlb edirdi. Ona görə də gələn təklifi
sevə-sevə qəbul etdim.
-
Bu sahədə qurduğunuz işlə özünüzü tanıda bilmişdiniz deyə, nazirlik sizə iş təklifi
etdi?
- Təbii ki həm biznes sahəsiylə
bağlı fəaliyyətlərimiz, həm də nazirliyə kənd təsərrüfatı ilə bağlı təqdim
etdiyimiz layihələr, təkliflər sayəsində təşəbbüskar gənclər olaraq nazirliyin
diqqətini cəlb etmişdik. Həmin işlər rəhbərlik tərəfindən qiymətləndirildi və əməkdaşlıq
üçün dəvət edildim.
-
Nazirlikdə işə başlamağınızla Şamaxı
Dövlət Aqrar İnkişaf Mərkəzinədirektor təyin olunmağınız arasında elə də
çox vaxt keçməyib. Necə işçi oldunuz ki, sizi qısa zamanda direktor təyin
etdilər?
- Həmişə o prinsipdə olmuşam ki,
işini vicdanla gör, bir-iki, hətta üç-dörd nəfər görməsə də, axırda bunu görən,
qiymətləndirən olacaq. Bir az "işqolikəm", iş görəndə ona elə
fokuslanıram ki, bir də ayılıram ki, axşam düşüb, hamı işdən çıxıb, amma mən hələ
də işləyirəm. Elə olurdu ki, səhər işə ən birinci gələnlərdən olurdum, axşam da
ən gec gedənlərdən. Nazir İnam Kərimov özü də çox gec saatlara qədər işləyirdi.
O məni də dəfələrlə axşam işdə görüb. Nazirlikdən sonra "Azəraqrar” Dövlət İstehsalat və Emal Birliyinə
keçdim, orda da eyni formada işlədim. Bu cür işləməyimin səbəbi özümü
göstərmək deyildi, amma dediyim kimi gec-tez görüb qiymətləndirirlər və nəticədə
böyük etimad göstərildi, həm məsuliyyətli, həm də şərəfli iş olan Dövlət Aqrar
İnkişaf Mərkəzi direktoru vəzifəsinə təyin olundum.
-
İndiki təyinatınız Şamaxıdadır. Rayona köçməklə bağlı tərəddüdünüz oldumu?
- Qətiyyən, tərəddüd etmədim.
Şamaxı mənim üçün yad yer deyil. Digər tərəfdən, məsələyə həmişə bir az
idealist məqsədlərlə yanaşıram. Həmin idealizmi kənara qoyub, işin içərisinə
digər məqsədləri qoymaq xarakterimdən, xasiyyətimdən imtina olardı. Kənd təsərrüfatı
üzrə karyera qurmasaydım, yəqin ki, müəllim olub ucqar kənd məktəblərində işləyərdim.
-
Yeni vəzifənizin icrası ilə bağlı planda nələr var?
- Kənd təsərrüfatı uzunmüddətli
planlama tələb edən sahədir. "Bu gün gəldim, bütün planları dəyişdim” deyə bir
şey yoxdur. Təbii ki bizim özümüzə məxsus planlarımız, fermerin, kəndlinin
inkişafı üçün bəzi məqsədlərimiz var. Şamaxı rayonu ərazisində kənd təsərrüfatı
ilə bağlı bütün sahələrdə ciddi irəliləyişlər əldə olunması üçün əl-ələ verib
çalışmağa başlamışıq. Onun üçün isə dünya təcrübəsində tətbiq olunan bir çox
üsullar var. O üsulları tətbiq etməklə, nazirliyin cızdığı yol xəritəsi əsasında
bu işlərin görülməsi nəzərdə tutulur.
Və heç bir sahədə iş bir nəfərdən
asılı olmur, güclü komanda lazımdır. Şamaxı Dövlət Aqrar İnkişaf Mərkəzinin çox peşəkar, potensiallı bir heyəti var, biz o peşəkarlığı,
potensialı ortaya çıxarmaq üçün burdayıq. Əminəm ki, bu potensialdan yaxşı mənada
istifadə edə biləcəyik.
-
Ənənəvi sualımız: sizə görə uğurun sirri nədir?
- İstər şəxsi münasibətlər olsun,
istər karyera, mənə görə, uğurlu olmağın sirri fədakarlıqdadır. Məsələn, sən
vaxtını başqa nələrəsə də, əyləncəyə və s. ayıra bilərsən, amma daha çox işləyib
daha yaxşı təcrübə yığırsan, yaxud oxuyub yeni nələrsə öyrənirsən. Bu, fədakarlıqdır
və uğura aparır. Mənim üçün uğur isə fərdin, yəni mənim yox, cəmiyyətimizin
bütününün xoşbəxtliyidir. Bu uğur üçün istənilən fədakarlıq, düşünürəm ki, təqdirəlayiqdir.
Aygün Asimqızı